ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Σαν σκηνοθετικό σημείωμα…

Παρακολουθώ τις σκηνές από τις πρόβες και ανασύρω δραματικές μνήμες μιας κοινωνικής κριτικής και ατομικής διαθεσιμότητας, για πρόταση, αποβολής των κοινωνικών προσωπείων.

Βαρετή Ανάγνωση η κοινωνία…που στρέφεται στην αυτοκαταστροφή και τη σαλονάτη (πολιτισμένη) βία σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ενός τρελού παιχνιδιού υπαρξιακής αγωνίας.

Η επικοινωνία, στιγμές…χωρίς φύλο…στα όρια…ή περιθώρια…με παπούτσια δεκανίκια, “είδωλα” οράματα, μιας “άλλης” παρανοικής διάστασης.

“Κάθε Κυριακή…Κάθε Κυριακή”.

Η οικογένεια, ομπρέλα σε μια άρρωστη ανάγκη σχέσεων, που ο καθένας θέλει να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των άλλων…και η ελευθερία;…

…Ένα άλλο παιχνίδι στο χώρο…που φωνάζει δεν είσαι παιδί πια…πρέπει να ωριμάσεις.

Η τρομοκρατία της αθωότητας…

Ποιός είναι αλήθεια το κέντρο του κόσμου;

Ποιός κουβαλάει το Χειμώνα μέσα του;

Θωμάς Καντιφές