Φίλοι θεατές
Πριν από πολλά-πολλά χρόνια παρακολούθησα μια παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας που παίχτηκε εδώ, στο κάστρο μας, κι ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω τις σπουδές μου στο θέατρο. Το έργο ήταν ο Κατσούρμπος του Χορτάτζη. Πέρασε ο καιρός και μετά από όλη την προσωπική μου διαδρομή σ’αυτό το χώρο, σπουδάζοντας, μαθαίνοντας, μελετώντας αλλά και παίζοντας με τόσους εκλεκτούς συναδέλφους και συντελεστές, άνοιξα ένα καινούριο κύκλο –πάντα σε σχέση με το αντικείμενό μου –συνεχίζοντας να το ψάχνω, να το μελετώ, να μαθαίνω και με πολλή χαρά κι όποτε μπορώ να το μεταδίδω και στους άλλους. Ένα κύκλο καινούριο πάλι στην πόλη μου, πάλι –και πάντα –στον ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΕΡΙΠΛΟΥ που είναι κομμάτι της καρδιάς μου! Ένα καινούριο κύκλο που λέγεται εκπαίδευση, διδασκαλία, μεταλαμπάδευση, μοίρασμα, αγάπη, σοβαρότητα, αλήθεια, συνέπεια και πολλές-πολλές άλλες αξίες και έννοιες που χωράνε μέσα σε δυο λέξεις: ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟΥ.!
Με τα «παιδιά», τους μαθητές, τους εκπαιδευόμενους… Αγαπημένα πλάσματα, που μαζί δοκιμάζουμε, αισθανόμαστε, ψάχνουμε ζωές, πλευρές, χαρακτήρες ηρώων που θέλουν –μέσα από εμάς –να πουν την αλήθεια τους, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουμε όλες αυτές τις ατελείωτες αρμοδιότητες, ευθύνες, δουλειές που πρέπει να γίνουν ΠΡΙΝ ανέβει μια παράσταση. Ένας ολόκληρος κόσμος που αν δεν λειτουργήσει σωστά, δεν θα δέσουν όλα τα «υλικά για μια ωραία συνταγή», άρα για μια υπέροχα δεμένη παράσταση!
Γι’αυτό ΟΛΟΙ συμμετείχαν, βοήθησαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο: στο κείμενο, στην ιστορία του, στη διασκευή, στα σκηνικά, στα κοστούμια, στο φροντιστήριο, στη χορογραφία, στα φώτα, στα τεχνικά, στις κατασκευές, στις μάσκες, στις φωτογραφίες, στην αφίσα, στη μουσική…
Ευχαριστώ όλα τα «παιδιά» για την υπομονή τους όταν τους πίεσα – γιατί τους πίεσα πολύ – , ευχαριστώ τους φίλους και συνεργάτες που βοήθησαν κι ήταν πάντα εκεί (έστω και μόνο με το ενδιαφέρον τους)!
Ευχαριστώ τον αγαπημένο Θανάση Παπαθανασίου για τις μουσικές του συμβουλές!
Ευχαριστώ το καινούριο ταλέντο που έγραψε τις υπέροχες μουσικές της παράστασης, τον Βαγγέλη Λινοξυλάκη!
Γιάννη Καλλέργη, Άγγελε, Εύη, Ελένη, Μαρίλυ, σας ευχαριστώ για τη ζέστη, τη συνέπεια, την ενέργειά σας.
Κι ευχαριστώ το Θωμά Καντιφέ που υπάρχει και κάνει τον κόσμο και τη ζωή μας καλύτερη!!!
Μα πάνω απ’όλα ευχαριστώ εσάς που είσαστε εδώ κι εύχομαι να ευχαριστηθείτε τη δουλειά μας «παρακαλώντας σας πολλά να κάμετε όλοι ομάδι
αν είναι και σας άρεσε κάποιο μικρό σημάδι»!
Μαρία Καντιφέ
Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Δασκάλα Υποκριτικής
Συγγραφέας: Γεώργιος Χορτάτζης
Διασκευή Κειμένου: Η ομάδα
Σκηνοθεσία – Διδασκαλία: Μαρία Καντιφέ
Σκηνικά – Κοστούμια: Θωμάς Καντιφές
Μουσική: Βαγγέλης Λινοξυλάκης
Ηχογράφηση / Μείξη τραγουδιών: Θανάσης Παπαθανασίου
Χειρισμός Φωτισμών: Άγγελος Καραβιώτης & Γιάννης Καλλέργης
Χειρισμός Ήχου: Εύη Καννά
Βοηθός Σκηνής: Ελένη Νικολουδάκη
Φωτογραφία Αφίσας: Εύη Καννά
Δημιουργία Αφίσας – Προγράμματος: Γιάννης Καλλέργης
Θεατρολογική Έρευνα, Επιμέλεια Κειμένων Προγράμματος: Άννα Τζανιδάκη
ΠΡΟΣΩΠΑ –ΔΙΑΝΟΜΗ:
ΕΡΩΤΑΣ, κάνει τον πρόλογο: Λεωνίδας Μιχαηλίδης (Αύγουστος 2020), Ελένη Νικολουδάκη (Οκτώβριος 2020)
ΝΙΚΟΛΟΣ, μαθητής, αγαπητικός της Κασσάνδρας: Μάριος Μαραγκουδάκης
ΚΑΤΣΑΡΑΠΟΣ, δούλος του φαγάς, Γιάννης Σταθάκης
ΠΟΥΛΙΣΕΝΑ, ρουφιάνα: Άννα Τζανιδάκη
ΑΝΝΟΥΣΑ, υπηρέτριά της: Όλγα Καστρίτση
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, ψυχοκόρη της και αγαπητικιά του Νικολό: Ρένα Χατζάκη
ΑΡΜΕΝΗΣ, γέρος ερωτευμένος με την Κασσάνδρα, Γιάννης Σταθάκης
ΜΟΥΣΤΡΟΥΧΟΣ, δούλος του: Μαριάννα Φωτοπούλου
ΚΟΥΣΤΟΥΛΙΕΡΗΣ, μπράβος, αγαπητικός της Πουλισένας: Βαγγέλης Λινοξυλάκης
ΚΑΤΣΟΥΡΜΠΟΣ, δούλος του: Γιάννης Μαθιουδάκης
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Θωμάς Καντιφές
ΑΡΚΟΛΙΑ*, Συμβουλατόρισσα ρουφιάνα : Μαρία Σκορδίλη /Μαρίλυ Αγγελιδάκη
ΑΝΕΖΑ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΥ, γριά ρουφιάνα: Στέλλα Φραντζεσκάκη
*Κατά τη διάρκεια των προβών για τον ρόλο της Αρκολιάς δούλεψε και η Μαρία Σκορδίλη.
Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Καλαϊτζάκη και την Περιηγητική Λέσχη Ρεθύμνου για την στήριξη και την πολύτιμη βοήθεια.
Η παράσταση του Κατσούρμπου δημιουργήθηκε από την ομάδα του Σχολείου Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου και παίχτηκε για πρώτη φορά στο Ρέθυμνο στο θέατρο “Ερωφίλη” (φρούριο Φορτέτζα) τον Αύγουστο του 2020. Αποτέλεσε μία από τις λίγες παραστάσεις που ανέβηκαν την περίοδο αυτή κάτω από τις συνθήκες των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία του Covid19.
Ο Κατσούρμπος ανέβηκε ξανά τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς στο κλειστό θέατρο του Θεατρικού Περίπλου, αμέσως μόλις επιτράπηκε η διεξαγωγή ζωντανών θεαμάτων σε χειμερινά θέατρα, και αποτέλεσε μία από τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις που παίχτηκαν σε εσωτερικό χώρο στην Ελλάδα την περίοδο αυτή και την πρώτη στην πόλη του Ρεθύμνου. (Για την ιστορία τα θέατρα παρέμειναν κλειστά από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο του 2020)
Μήνυμα από τους μαθητές του Σχολείου Θεάτρου
Μα την αλήθεια αν ειν’κιανείς που λίγο να πιστεύγει
πως εύκολο ειν’το θέατρο, μάλλον θα χωρατεύγει.
Τση Αφροδίτης το παιδί δόξεψε την καρδιά μας
και τση σκηνής την πεθυμιά έβαλε στη ματιά μας.
Μαστόροι εγενήκαμε, κι ερευνητές κι εργάτες
με τση δασκάλας τσ’ορμηνιές στου λογισμού τσι στράτες.
Κι ήρθεν ο δύσκολος καιρός, χωρίς να μας λυγίσει,
δυο μήνες επροβάραμε με τη βιντεοκλήση
κι απόκει σα βρεθήκαμε, με μάσκες κι αποστάσεις
και πλήθος αντισηπτικά και άλλες «καταστάσεις»,
φτιάξαμε τον Κατσούρμπο μας. Με τούτα και με άλλα
τελειώσαμε την πομονή που είχε η δασκάλα!
Τώρα από τούτες τσι γραμμές θερμά ευχαριστούμε
και τον Κατσούρμπο μας μ’εσάς σεμνά θα μοιραστούμε.
Κι η μόνη πλερωμή για μας, ένα στο πρόσωπό σας,
αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ζεστό χαμόγελό σας!
